Psoriasis is een frequent voorkomende chronische inflammatoire dermatose die wordt gekenmerkt door hyperproliferatie van de epidermis en een ontstekingsinfiltraat in de dermis en epidermis. Hoewel psoriasis zelden levensbedreigend is, kan het de kwaliteit van leven van patiënten sterk verminderen. Psoriasis is een ziekte die verder reikt dan alleen de huid, omdat het belangrijke systemische verschijnselen, zoals het metabool syndroom, gemeen heeft met andere chronische inflammatoire ziekten zoals de ziekte van Crohn, reumatoïde artritis en diabetes mellitus.

Arthritis psoriatica (PsA) is een chronische, heterogene ziekte met een zeer wisselend beloop dat kan variëren van milde periodieke artralgieën of tendinitiden tot een chronisch destructieve vorm van artritis. Het hebben van PsA heeft een enorme impact op de ervaren kwaliteit van leven, ten minste vergelijkbaar met patiënten die aan reumatoïde artritis (RA) lijden.

 

Het beloop van psoriasis en de artritis bij PsA wordt gekenmerkt door remissies en exacerbaties. Zowel de huid- als de gewrichtscomponent draagt bij aan de ervaren ziektelast van patiënten met PsA. De ziektelast die patiënten ervaren is dan ook niet constant, maar zal fluctueren met de ziekteactiviteit, gesuperponeerd op de (eventuele) beperkingen ten gevolge van blijvende gewrichtsbeschadiging.
Omdat behandelingen gericht op het verbeteren van de psoriasislaesies niet per se een gunstig effect hebben op de artritis, is het van groot belang dat dermatologen patiënten met (mogelijke) PsA herkennen en doorverwijzen naar een reumatoloog. Bij elk consult van een psoriasispatiënt bij de dermatoloog zou moeten worden gescreend op gewrichtspijn, -zwelling of ochtendstijfheid van het bewegingsapparaat; indien aanwezig zou er sprake kunnen zijn van PsA. Een laagdrempelige verwijzing naar de reumatoloog zou in dergelijke gevallen de aanbevolen strategie zijn.